BANFF N.P.

Wat een nacht! ..... Vanaf een uur of 1 ‘s nachts, zeker om het uur werd Jaden huilend wakker, helemaal in paniek. Zo zielig! Doug en ik wisselenden elkaar af met hem over zijn rugje wrijven zodat de ander maar vooral ook Jada nog even rustig verder kon slapen. Om half 7 waren we allemaal klaar wakker. Gelukkig lagen we gisteravond op tijd in bed zodat we vannacht toch even wat uurtjes slaap hebben kunnen pakken. We blijven nog een tijdje met z'n vieren in bed liggen; heerlijk genieten van het samen zijn en niets te hoeven! Wat een heerlijk vooruitzicht voor de komende 23 dagen.

Inmiddels is het na achten en gaan we naar beneden voor het ontbijt. Het is heel erg goed verzorgd en zelfs de koffie is heerlijk. Jada is helemaal blij dat er ook gekookte eitjes zijn en vraagt met grote ogen: 'Mama, mag ik ook een eitje alsjeblieieieieft??'. .... Ik vertel haar dat we lekker gaan genieten deze vakantie en dat (bijna) alles mag wanneer we in Canada en Amerika zijn. 'Jaaaaaa papa, ik mag een eitje'.... Wat een popje is het toch ook, zoooo dankbaar en blij!

We doen het rustig aan vandaag en rijden na het ontbijt eerst naar de Safeway om wat water en fruit te kopen, samen met een koelbox en anti-muggenspray want het wemelt hier van de muggen.

Onze eerste stop wordt Lake Minnewanka en we zijn gelijk verliefd op Canada. Wat een prachtig gezicht; zo'n groenblauw meer omgeven door talloze naaldbomen. Tuurlijk hadden we dit al in alle reisboeken gezien maar in het echt is het nog mooier. Ook onze foto's geven bij lange na niet weer wat we met onze eigen ogen zien. Er is een klein houten boothuis waar je een kano kan huren, maar helaas is Jaden te klein om mee te mogen in de boot. Hij gaat mee in de rugdrager en we lopen een stukje om het meer tot we een plekje zien waar Jada even het water in kan; ons is het water veel te koud. Ze klautert de ‘rotsen' op en af om zo het voor haar perfecte plekje te bereiken. Hier eten we ook een broodje en blijven we heerlijk tot na de middag hangen.

Het meisje van de B&B zei vanochtend al dat we geluk hadden met het weer; het zou de komende dagen 30 graden blijven, iets dat op die hoogte niet vaak voor komt.

We stappen weer in de auto en touren een beetje door en om Banff heen. Vanaf veel punten zie je het Fairmont Banff Springs Hotel boven alles uitkomen; hij pronkt ook op veel ansichtkaarten en prullaria in de souvenirwinkeltjes. Het lijkt op een groot kasteel en telt 700 kamers. We rijden naar de -Surprise Corner- voor het ansichtkaartmoment. Na een fotootje rijden we naar de andere kant van de Bow River waar we de trappen oplopen langs de watervallen ofwel Bow Falls.

Wanneer de bussen Japanners arriveren rijden we terug naar de B&B. Eerst willen we de auto weer nemen maar uiteindelijk wagen we het er toch op om de 7 hele minuten naar de Banff Avenue te wandelen .... Hmmmm .....

Wat een leuk stadje zeg. In de eerste instantie lijken het alleen souvernirwinkeltjes te zijn, maar niets is minder waar. In The North Face winkel kopen we twee hoofdlampjes voor later in Yosemite N.P.. We waren twee jaar geleden de enige die daar geen hoofdlampje bij zich hadden en liepen als echte verwende toeristen door een pikdonker bos. Dat gebeurt ons dus geen tweede keer.

Jaden is in de buggy in slaap gevallen en die grote meid wandelt gezellig met ons mee. Het lijkt wel of de ondeugende fase nooit geweest is; ze moppert niet, luistert goed en is echt onwijs gezellig. We lachen ons ziek om haar; 'Kijk papa, dit is mooi, zullen we dit kopen? Dit is echt handig hoor.' 'Mama, kijk eens deze heeft oma Sayang ook zullen we die ook voor oma van Gils kopen?' 'Oooohhh dit is skattig! Die vindt Dichon heel leuk hoor'. Het is maar goed dat ze zelf geen creditcard heeft! Jaaahaaaa ik hoor jullie denken: Een product van...! Nou, ik kan jullie vertellen dat heel veel van jullie daar ook zelf schuldig aan zijn! Haha Maar goed, wij hebben lol voor tien!

Jada mag die avond kiezen wat we gaan eten en jullie raden het al: The Old Spaghetti Factory it is!

Het was een hartstikke leuke eerste dag en liggen dankzij de jetlag weer op tijd in bed. Morgen willen we op tijd op pad om vroeg in de ochtend bij Lake Louise aan te komen zodat we de meeste toeristen voor zijn. We zullen toch wel weer vroeg wakker zijn.

18 augustus 2012

BANFF N.P.

Het was een goede nacht; iedereen heeft goed geslapen. Om half 7 zijn we allemaal klaar wakker, achteraf valt het dus wel mee met de jetlag. We hebben Wifi op de kamer en gaan eerst even FaceTimen met de opa's en oma's. Om half 8 gaan we naar beneden. Jada loopt door naar de keuken en vraag aan de mevrouw: 'Hallo mevrouw, heeft u de eitjes nog niet klaar?'. Ze blijft de vrouw aankijken en wacht op een antwoord maar begrijpt niet dat de mevrouw haar niet verstaat. Even later komen ze eraan en gelijk beginnen haar oogjes weer te schitteren. Buiten is het nog erg fris waardoor we 's nachts heerlijk slapen, maar vandaag wordt het toch echt weer een graad of 30!

Drie kwartier later volgen we de scenic Bow Valley Parkway (1A) op weg naar Lake Louise. Je kunt ook de Highway 1 nemen maar er is ons verzekerd dat we nu beren gaan zien. En ja hoor, nog geen 10 minuten verder zien we een zwarte beer eten. Hij is nog geen 10 meter van ons verwijderd. Jada denkt dat we in de dierentuin zijn, ze wil nu naar de leeuwen haha.

Bij het Visitor Centre in Lake Louise kopen we eerst een rugzak zodat we genoeg water, eten en de foto- en videocamera mee kunnen nemen. Niemand wil natuurlijk missen dat wij, de Lingetjes, voor ons plezier ruim 10km gaan hiken; jaja met ons vieren! Dit zijn de details van de hike:

Lake Agnes & The Big Beehive Trail * 3 hours round-trip * 10.2km * level: demanding

We hebben geleerd van onze hike in Zion 2 jaar geleden en ruilen de slippers in voor stevige schoenen. Ik kijk in de autoruit en zie mezelf in een hoedanigheid die ik nooit verwacht had. Wanneer we de hoek omlopen snap ik weer waarom; Lake Louise is echt een plaatje!

We lopen langs het meer omhoog en zijn nu al verrast hoe steil het is. Ach ja, de eerste meters even steil, dan zal het straks wel een lang stuk veel vlakker zijn. Jaden zit bij Doug in de rugdrager en Jada loopt een heel stuk stoer met ons mee. Poeh, het is best wel een klim zeg. We doen Jaden bij mij op de buik in de BabyBjorn met het gezicht naar voren en Jada gaat in de rugdrager. We zijn een ware attractie voor onze voorbijgangers; we krijgen de ene reactie na de andere en ze vinden ons allemaal superdaddy and supermommy. We snappen niet zo goed waarom het zo bijzonder is, maar het stimuleert in elk geval! Ik hoor mezelf hijgen en ben blij dat we aan de praat raken met wat hikers zodat we ons een beetje aan hun tempo kunnen optrekken. Jada is inmiddels in slaap gevallen en Jaden lacht vrolijk naar iedereen die we tegenkomen.

Het tweede groenblauwe meer dat we bereiken is Mirror Lake, hier rusten we even uit en kan Jada lekker even met de voeten in het water. Ze speelt samen met een paar andere kindjes.

Het is nog een kort maar steil stuk naar het hoogtepunt van deze trail: Lake Agnes en Lake Agnes Teahouse. Na een korte klim zien we een steile houten trap. Dit moet het zijn; hierboven is Lake Agnes met het beroemde Theehuisje. Na 2,5 uur en 48 flinke treden worden we dan ook echt beloond met een klein paradijsje op aard! Je kunt deze plek alleen via deze hike bereiken. Eens in de zoveel tijd wordt het theehuisje bevoorraad door een helikopter.

Douglas is nat van zweet en heeft het nog iets zwaarder gehad dan ik met een slapend kind van 15 kilo op de rug. Ik ben kapot! Er is hier niets geen elektriciteit dus ik moet Jada eerst uitleggen dat het beloofde ijsje nog even uitgesteld moet worden. 'Oohh is niet erg hoor mama'..... Echt onvoorstelbaar hoe lief ze is! Bij het theehuisje bestellen we een pot thee en alle lekkere dingen die maar op de kaart te vinden zijn; Bananabread, Brownies, Scones, noem maar op. We hebben het verdiend! De kindjes vermaken zich met het water en de vele eekhoorntjes. Ze gillen het uit met z'n beiden; het tovert een lach op de meest vermoeide gezichten! Een uur later nemen we de andere route naar beneden. Een kwartier lang wandelen we in the middle of nowhere en horen of zien we niemand om ons heen. Jada loopt voorop, Doug heeft haar beloofd dat zij nu de verkenner mag zijn. Ze is hartstikke trots; we moeten haar voetstappen nauwkeurig volgen en precies doen wat zij zegt. Vanuit verschillende hoeken zien we Lake Louise in de verte liggen, wat een prachtig gezicht! De terugweg gaat snel. Jada loopt het eerste stuk weer met ons mee en Jaden draai ik andersom in de buikdrager in de hoop dat hij nog even in slaap valt. Hij vindt het maar niets dat hij niet meer iedereen kan begroeten, maar valt toch al snel in slaap. We hebben nu pas echt in de gaten hoe steil de route is; we moeten onszelf telkens afremmen.... En daar gaat het mis; ik ga te snel en ben te vermoeid om me genoeg te kunnen afremmen. Omdat ik Jaden op de buik draag en ik hem wil beschermen val ik opzij en knal ik vol door mijn linker enkel. Eigenlijk doet het helemaal geen pijn, ik heb alleen flinke schaafwonden op mijn onderbeen en enkel. Ik weet dat ik de wonden even moet uitspoelen, maar degene die mij kennen weten dat ik opsta alsof er niets gebeurd is en gewoon door loop. Ach, eigenlijk heb ik ook helemaal geen zin om te stoppen; ik had de pas er net lekker in....

De terugweg duurt een goed uur en we komen moe maar voldaan weer aan bij de parkeerplaats. Het was een pittige hike, maar is zeker meer dan de moeite waard! De Lonely Planet had wederom gelijk!

Inmiddels is het bijna half 4 en rijden we terug naar Banff. We nemen nog even de afslag naar Morraine Lake om voor Jada haar beloofde en welverdiende ijsje te halen. Uiteraard zoekt ze de allergrootste uit en dat mag ook! Ze staat er versteld van haha. Vanaf de parkeerplaats nemen we een vrouw mee die haar auto 2 mile verderop heeft staan, haar man blijft met hun spullen wachten. Ze hebben net 2 dagen in de bossen gehiked .... 2 dagen zonder te slapen! Hmmm, onze hike stelt ineens niets meer voor!

We nemen de Highway terug. We zien er niet uit, zijn hartstikke smerig maar het interesseert ons geen moer. We hebben honger en gaan zonder ons eerst te douchen heerlijk eten bij EARL's.

We delen een California Roll en de steak heeft nog nooit zo lekker gesmaakt. Voor Jaden is een kinderstoel aangerukt maar dit vindt hijzelf niet nodig. Hij blijft op de stoel staan en geeft naar iedereen een gil, net zo vaak tot ze hem aankijken, vervolgens worden ze beloond met een hele grote lach! De aandachttrekker! (....inderdaad! net z'n vader!)

De kindjes vallen als een blok in slaap. We installeren de Luvion babycamera en gaan zelf nog even in de woonkamer zitten. Mijn voet is inmiddels flink gezwollen en erblijkt toch iets meer beschadigd dan alleen de huid, maar goed met de pijn valt het wel mee.

ps: het internet is overal te traag om de foto's te uploaden dus die houden jullie nog tegoed!