VICTORIA - VANCOUVER

Het is 7 uur als we wakker worden en besluiten op de boot te ontbijten. Het is een minuut of 20 rijden naar de ferry in Swartz Bay. Hij gaat vandaag om het hele uur naar Tsawassen dus we zien wel of we net te laat of mooi op tijd zijn. Doug gaat in ieder geval eerst nog even naar het toilet!

Wanneer we aan komen rijden is het 8:45 en zien we al een lange rij auto's staan. Toch hebben we geluk dat we nog net mee kunnen met de ferry van 9:00. Na ons komen er nog maar 3 auto's bij en dan zit de boot echt vol! Pfff .... Wat een geluk zeg; dat maakt de heenreis helemaal goed! Gewoon nog maar 3 auto's achter ons en dat terwijl er meer dan 200 auto's op kunnen!

Dit moet natuurlijk even op de foto... daarna gaan we snel naar boven om wat te eten. Staat er gewoon een mega rij! Nou, da maar achteraan aansluiten.... Na 10 minuten komen we erachter dat we in de rij voor het buffet staan; daar hebben we helemaal geen zin in! We lopen dus maar even naar de andere kant en sluiten aan voor de rij a la V&D. De tijd gaat snel zo.

Om 10:45 zitten we alweer in de auto naar Vancouver, een half uurtje rijden.

Heerlijk zeg; een extra dagje Vancouver! En weer is het iets van 25 graden. Helaas is onze kamer in het YWCA hotel nog niet gereed. We rijden dus maar door naar Stanley Park. We rijden een rondje om de buitenrand van het park; allemaal eenrichtingsverkeer dus makkelijk te volgen. Wat een Skyline hier zeg! Zo'n gaaf gezicht om al die hoogbouw boven zo'n oase van rust en groen uit te zien komen. Ook hier zie je weer heel veel fietsers en rolschaatsers.

Wij rijden door tot aan Second Beach, aan de zuidwestelijke kant van het park; hier hebben ze vlak naast de oceaan een openbaar buitenzwembad. Zo onwijs gaaf om te zien; als je aan het zwembad zit is het net of het overloopt in de oceaan.

Jada rent al gelijk naar de grote glijbaan, maar we zijn de zwembandjes vergeten en ik heb geen idee in welke koffer mijn bikini zit dus ik leg haar uit dat we eerst even naar de kleine glijbaan lopen. Ze is not amused, maar als ik haar uitleg dat papa straks wel met haar naar de grote glijbaan gaat vindt ze het goed. Het zwembad is hier ondiep maar als ik zie dat ze na het glijden niet snel genoeg met haar hoofd boven water komt bedenk ik me geen moment en sta ik voor ik het weet met kleren en al in het zwembad. Pfff zo zie je maar weer hoe gevaarlijk ook ondiep water kan zijn!! Jada lacht zich slap: mama met natte kleren in het zwembad... Adoeoeoe!!!

Hoe kom ik nu zo ongezien mogelijk naar de andere kant van het zwembad waar ik Douglas en Jaden op een handdoek zie zitten? Hmmmmm.... Lopen door het zwembad dan maar. Doug kijkt me vreemd aan, met van die ogen van - hoe kom jij daar nou weer? -. Een Thaise vrouw achter hem moet lachen. Ze had het hele gebeuren al van een afstand gezien. Ik raak met haar aan de praat en ze geeft onze kinderen wat watermeloen op een bordje. Intussen kleed ik me maar uit en hang ik de kleding over een hek om te drogen. Ik sla een grote hydrofieldoek om mijn middel, ga zitten op een tweede (KipKep doeken: mijn beste koop ever!), en kom hier niet meer vanaf de eerste tijd. Moet mij weer gebeuren hoor; we maken hier in ieder geval elke dag wel iets mee haha. Het is maar goed dat fotorolletjes verleden tijd zijn! De kinderen genieten maximaal van de waterpret en gaan met Doug tientallen keren van de glijbaan. Ik klets nog wat met de Thaise vrouw.

Na een heerlijk dagje ontspannen aan het zwembad en in het park ruimen we de boel bij elkaar en willen we richting het hotel, als blijkt dat Doug zijn telefoon kwijt is. We zoeken het zwembad af, proberen hem te bellen met de telefoon van een vreemde en gaan bij de lost&found vragen. Zonder resultaat. Ineens herinnert hij zich dat hij de telefoon op het toilet is vergeten toen Jada heel nodig moest plassen. Tja, dan ben je hem dus gewoon kwijt! Wat voelt dat rot zeg; al die foto's, al die filmpjes, de agendapunten .... (nog niet aan Icloud gedacht). We snellen ons naar het hotel om mijn telefoon te pakken die we in de koffer hadden gelaten en daar even mochten stallen tot check-in. Hij gaat over maar er wordt niet opgenomen. Dan maar een paar sms-en sturen en nog een paar keer bellen. Dan wordt er eindelijk opgenomen en wordt er met een stugge ‘yes' en ‘no' geantwoord. De man geeft aan nog in de buurt van het park te zijn en we stappen weer in de auto om die kant op te gaan. Op de aangegeven plek bellen we nog een keer en de man geeft aan in een steegje te staan. We zien de bui al hangen: daar gaan we dus mooi niet naar toe en vragen hem om naar de Starbucks op de hoek te lopen. Tegen onze verwachting in staat daar dan een Schwartzenegger-replica met de Iphone in de hand...ooohhh wat zijn we blij! We vragen hem wat hij wil hebben, maar hij hoeft niets. We hebben geen dollars, pakken een briefje van €50 en vragen hem of hij dit goed vindt. Hij vraagt Doug wat dat is. 'Euro's' zegt Doug, maar de man heeft geen idee wat het zijn. Hij vraagt of hij het kan wisselen voor dollars. Een typisch voorbeeld van: The bigger the muscles, the lesser the brain!! Maar goed, wel een lieve man, anders had hij de telefoon natuurlijk wel zelf gehouden. Hij pakt het geld aan en verdwijnt in de menigte...

Opgelucht rijden we voor een tweede keer terug naar het hotel. Wederom een perfecte lokatie! We hebben een kamer met 3 eenpersoons bedden, een wastafel en koelkast. De badkamer moeten we met andere gasten delen. Douglas pakt een folder van het hotel waarop staat: 'YWCA Hotel, for those on a Budget'. Hij kijkt me aan en ik begin te lachen: ook bij hem verschijnt een grote lach op zijn gezicht. Hij vindt het typisch iets voor mij, maar goed: wie wilde hier een nieuw horloge? Het moet toch ergens vandaan komen haha! Bovendien, we zouden deze reis alle mogelijke accommodaties proberen en een gedeelde badkamer hadden we nog niet gehad... Er is op elke verdieping ook een grote keuken met alles er op en er aan waar je gebruik van kunt maken, leek mij wel zo handig! De drie bedden schuiven we gezellig tegen elkaar aan en Jada springt gelijk van bed naar bed. Fantastisch vindt ze het. Als Doug terug komt van de douche vertelt hij wel tien keer dat hij in veel hotels is geweest maar dat de meeste niet zo schoon waren als dat het hier is (en daar houdt hij van). In de keuken doen we Jadens fles even in de magnetron waarna hij lekker kan slapen, toch wel ideaal zo vindt hij (en ik)! ..... Conclusie: opnieuw heb ik een goede keus gemaakt haha!

Wat een enerverende dag was het weer, we hebben heerlijk genoten en er weer een paar onuitwisbare herinneringen bij.

VANCOUVER

We staan op met een zonnetje en een strak blauwe hemel en zien op de telefoon dat het in Nederland regent. Vandaag wordt een dagje slenteren door Vancouver. Het lijkt me een fantastische stad. We ontbijten bij Ricky's, 1 blok verder. De koffie is er heerlijk en over het ontbijt mogen we niet klagen maar wat een afschuwelijk mens in de bediening; ze kijkt ons niet eens aan en brabbelt maar wat. Dit is dus ook de enige keer dat we maar geen tip achterlaten. Ze kijkt me na wanneer ik de verkeerde deur uit loop en op het afgesloten terras terecht kom. Nu moet ik met de buggy onmogelijke bochten maken om er weer uit te komen. Echt waar, ongelooflijk zo'n mens! En toen had ze de rekening nog niet eens opgehaald dus ik was blij dat we haar niets achter gelaten hadden.

We lopen langs een mega-snoepwinkel aan Robson Street, de hoofdstraat van Vancouver Downtown. Achter de kassa staat een meisje de dag voor te bereiden maar het duurt nog een kwartier voor ze open gaat. Ik loop door maar er is niemand die me volgt ... ze willen wachten tot de winkel open gaat! Alsof er nergens anders snoep te krijgen is. Ze staan echt zowat met de neus tegen de glazen deur en zien al van alles dat ze straks willen meenemen.

Een kwartier later (en geen minuut eerder) is het dan zover en gaan Doug en Jada de winkel binnen alsof ze een minuut gratis shoppen gewonnen hebben. Jada mag van Doug uitzoeken wat ze wil; hier had je echt bij moeten zijn. Niet in woorden uit te drukken. Jada wil ook wat voor Dichon uitzoeken en heel slim zegt ze dan: 'Maar papa, dan moeten we voor mij wel hetzelfde cadeautje uitzoeken anders gaan we weer ruzie maken hè, oke?' Hoe uitgekookt kun je zijn als je 3 jaar oud bent?!

3 kwartier! later kunnen we dan eindelijk deze zoete lucht verlaten. We lopen Robson Street af, langs Burrard Street en komen van alles tegen; van souvenir winkel tot Louis Vuitton en van de Mac tot aan de duurste Michelin restaurants. Ik scoor bij American Eagle Outfitters 2 leuke shirtjes waarna we een flensje met nutella eten bij Crepe de Paris. Wat een heerlijke flensjes zeg, we kunnen er allemaal geen genoeg van krijgen. We horen de mensen naast ons praten over de verwachte regen van morgen. Hmmm, we willen morgen graag naar Capilano Park voor de Suspension Bridge. In de regen is dat natuurlijk niets aan. We besluiten om vandaag maar vast te gaan, als het morgen regent kunnen we altijd nog van winkel naar winkel gaan; helemaal niet vervelend!

Deze maand gaat er vanaf verschillende punten in de stad een gratis shuttlebus naar het park dat even buiten Stanley Park ligt. Hij vertrekt om de 20 minuten dus dat is ideaal.

Het is een uur of twee wanneer we aankomen. Eerst lopen we over 's werelds langste (140 meter) en hoogste (70 meter) ophaalbrug: de Capilano Suspension Bridge. Hij wiebelt heen en weer wat het best wat tricky maakt. Je moet hier maar niet naar beneden kijken en als je hoogtevrees hebt kun je dit maar beter vermijden.

We komen aan in een stukje regenwoud en volgen de bordjes naar ‘Treetops Adventure'. Jada is de verkenner en loopt voorop; zij weet precies waar we naar toe moeten. Dit is leuk zeg: op 30 meter hoogte hangen er smalle ophangbruggen van boomtop tot boomtop, over deze bruggen volg je een hele route door het regenwoud. Af en toe komen we een boomhut tegen vanwaar we een super uitzicht hebben over de kris kras lopende bruggen. Soms zien we op de grond (geverfde) berenpoten, alsof ze nog vers zijn. Ik moet aan Dichon denken; wat had hij dit leuk gevonden zeg. Die twee hadden samen mooi hun fantasie de vrije loop kunnen laten gaan.

Na een uurtje komen we terug bij Dr. Woods Cabin waar we begonnen zijn en vermaakt Jada zich even met de verschillende grote borden waarop van alles uitgelegd staat over het regenwoud en de dieren die er in leven. Ze kan aan van alles draaien en trekken, erg leuk gemaakt. Voor grotere kinderen is er helemaal een programma dat ze hier kunnen volgen, met allerlei opdrachten, daar is zij nog iets te klein voor.

We lopen terug over de Capilano Suspension bridge en gaan naar de Cliffwalk. Langs de klifwand hebben ze een soort van brug gemaakt van glas. Alleen bij het begin en het eind is hij verbonden met de klif en ook de bodem is van glas waardoor het een heel aparte gewaarwording is.

Het was echt heel erg jammer geweest wanneer we hier met regen waren geweest.

Om 16:15 nemen we de shuttle terug en lopen we weer een stukje door de stad. Eigenlijk hebben we best honger gekregen en Jada wil heel graag weer een flensje met nutella. We lopen dus maar weer naar Crepe de Paris waar we lekker gaan zitten. Ik neem mijn eerste hamburger van de reis en hij smaakt heerlijk!!

VANCOUVER

Heerlijk nog een dagje Vancouver. Het weerbericht voorspelt enkel een klein wolkje en gewoon 25 graden dus geen vuiltje aan de lucht. Ik heb gisteravond nog even een verhaal geschreven en wil hem even posten dus we lopen gewoon het hotel uit en zien wel waar we kunnen ontbijten met Wifi. Het wordt Tim Hortons. Jammer dat we dit niet eerder ontdekt hebben want hier kun je gewoon een normaal broodje met een koffie bestellen zonder al die eieren, bacon en hash browns er omheen.

Jada ziet een donut met allemaal gekleurde spikkels liggen en wijst snel aan dat die het moet worden, er staat namelijk nog een meisje naar te kijken en er ligt er maar 1. Ze gaat er gewoon voor staan zodat het meisje hem niet meer kan zien haha, Douglas en ik kijken elkaar aan en schudden maar een keer met ons hoofd. Intussen post ik snel mijn verhaal.

We lopen nog even naar de Louis Vuitton, maar de sleutelhanger die ik graag hebben wil is hier duurder dan in Nederland dus dat wordt een bliksembezoekje.

Oooohhhh nee..... ik zie weer een Rolex winkel..... ik ga aan de andere kant van Doug lopen en houd hem aan de praat. Shhh hij had het al gezien, dus daar gaan we weer. Laat ze hier nou alle horloges hebben die hij mooi vindt; je gelooft het niet, echt al-le-maal; dat wordt een lange zit. Jada kent het ritueel ook al en gaat aan een tafeltje zitten. De mevrouw brengt haar wat kleurplaten en potloden en ze gaat rustig zitten kleuren, Jaden heeft de kluis gevonden en geeft harde rukken aan het draaiwiel ...... alsjeblieft zeg, je zou ze moeten zien; het zullen je kinderen maar zijn.... Of eigenlijk: wij zullen je ouders maar zijn! Haha

Gelukkig komt Doug er snel achter dat we een heel goede prijs hebben betaald voor zijn horloge (daar was het natuurlijk allemaal om te doen). Mooi, dan kunnen we gaan, denk ik .... blijkt de eigenaar Douglas' passie te delen en passeert de gehele geschiedenis van Rolex .... dan Breitling ....dan Cartier, er worden zelfs geschiedenisboeken bij gehaald. En dat terwijl de man weet dat we toch niets kopen, bijzonder! Ik moet ook zeggen dat het ons opvalt hoe ongelooflijk keurig, oprecht, geduldig, beschaafd en vriendelijk de Canadezen zijn. Dat is echt een groot verschil met de VS hoor!

Het middaguur is geslagen en het is tijd om de auto in te leveren. Nadat we dat gedaan hebben nemen we een taxi naar Granville Island. De taxichauffeur is een Indiase man die zo'n tulband draagt; 'Kijk mama, Alladin!' roept die kleine aap ... Gelukkig begint de man te lachen..pfff

We laten ons afzetten bij Granville Public Market; een overdekte markt met alle etenswaren die je maar kunt bedenken; het ziet er allemaal waanzinnig uit. In het laatste gedeelte zijn allemaal keetjes waar je verschillende warme gerechten kunt kopen. We zoeken allemaal wat uit en gaan heerlijk buiten in het zonnetje op een bankje aan het water zitten. Een vrouw speelt gitaar en zingt zelfgeschreven nummers. We genieten van onze laatste uurtjes in Canada. We gaan vroeg naar bed want morgen gaat de wekker om 4:45!