VANCOUVER - SEATTLE

Zo! Dat zijn we even niet meer gewend; een wekker! 4:30 is het en ik bedenk me dat ik de dag net zo goed make-up-loos door kan brengen zodat ik nog even een kwartiertje kan blijven liggen. Ik hoor Doug al uit bed gaan om te douchen, de rest is nog in diepe slaap.

Vandaag reizen we per trein van Vancouver naar Seattle om de volgende dag van Seattle naar San Francisco te vliegen. Lijkt omslachtig maar het is echt een paar keer zo duur om van Vancouver naar San Francisco te vliegen en in Seattle heeft Doug nog een bezoekje op het programma staan.

Om 5:15 staat de bestelde taxi voor de deur, maar hier past onze bagage in no way in.We hadden ook om een minivan gevraagd, maar goed. Even later komt er dan een nieuwe taxi. Het is maar 5 minuutjes rijden naar het treinstation. Daar staan we dan met alle bagage, een bezopen zwerver ziet dat Doug staat te kijken hoe hij dit gaat doen. De zwerver vertelt hem dat er binnen, helemaal achterin bagagetrolleys staan en hij gaat op zoek. Hij heeft niet in de gaten dat hij mij en de kinderen met alle bagage alleen achter laat met diezelfde bezopen zwerver. Er flitst van alles door mijn hoofd.... Gelukkig is hij snel weer terug (hij had dezelfde gedachten als ik)en wilde de man een paar Dollar geven, maar die wilde hij niet aannemen. Weer een vooroordeel dus.We kunnen doorlopen om in te checken. Eerst moeten we formulieren invullen omdat we van Canada naar de VS zullen gaan en de douane op de grens de trein in zal komen om alles te controleren. Vervolgens lopen we door naar het volgende loket waar onze formulieren en paspoorten gecontroleerd worden. De douanier staat versteld van alle stempels die Jada al in haar paspoort heeft staan en na het betalen van $6 p.p. mogen we doorlopen naar de bagageband. De koffers mogen maximaal 22kg zijn (wat natuurlijk nooit gaat lukken) maar dat wordt nergens gecontroleerd. De bagage wordt gelabeld en in de trein gezet en we lopen door naar wagon 2. Jada vindt het fantastisch al dat reizen en verheugt zich op de treinreis. Ze installeert zich met haar rode koffertje in een grote stoel. Gelijk gaat ze op zoek naar het stopcontact en tovert haar Ipad tevoorschijn. Volgens mij zou ze zelfs in haar eentje nog kunnen reizen, zo stoer hoe ze het allemaal doet! Het kost trouwens maar €35 meer voor ons vieren om Business class te zitten en dan krijg je ook nog eens een coupon t.w.v. $3 p.p. die je in de restauratie kunt gebruiken.

Een uurtje later huppelt mevrouw een beetje door de trein wanneer de grote zwarte conducteur haar met een belerende vingervertelt dat ze gewoon moet blijven zitten. Dit heeft zo'n indruk op haar gemaakt dat ze telkens als ze hem ziet direct gaat zitten, ook wanneer dit niet eens haar plaats is. haha.

De treinreis verloopt perfect en de 4,5 uurzijn zo voorbij. Hartstikke leuk om zo langs de kust te reizen.

In Seattle ligt onze bagage al op de band en we kunnen zo de taxi in. Het is 11:30. We halen onze auto op op het vliegveld. We hebben hier maar 1 dag een auto nodig en wanneer we de auto bij het treinstation in de buurt zouden huren en zouden inleveren op het vliegveld zou ons dit $100 one-way-fee kosten. Aangezien we in de buurt van het vliegveld overnachten zou dit dus belachelijk zijn.

Het enige dat we in Seattle gaan doen is naar de ‘Future of Flight'; een rondleiding in de Boeing fabriek. Of eigenlijk is het Doug die hier naar toe gaat want Jada en Jaden zijn te klein om mee te mogen.

Ik heb thuis al een kaartje voor hem gekocht en later de tijd verlaat om wat meer speling te hebben. Dat is maar goed want het ophalen van de auto kost meer tijd dan gedacht. Het wordt nog spannend of we het halen; op de voucher staat dat ze vragen om 30 tot 45 minuten voor aanvang van de tour aanwezig te zijn en de navi geeft aan dat we 10 minuten voor tijd aankomen... Het zou toch zo sneu zijn wanneer hij dit niet haalt!

Precies om 13:55, 5 minuten voor aanvang, drop ik hem voor de deur. Even later zie ik hem weer naar buiten komen lopen, aahhh .... Gelukkig, hij was nog op tijd maar de telefoon mag niet mee.

Ik parkeer de auto en ga met de kinderen op het gras vliegtuigen kijken; wie had dat ooit gedacht; Mariska en naar vliegtuigen kijken. We staan midden tussen de spotters die hier waarschijnlijk een paar keer per week staan. Er staat een groot vliegtuig van Cathay Pacific (China) met een rode loper voor de ingang, daar word ik toch wel een beetje nieuwsgierig van... Een spotter weet me te vertellen dat dat de reden is waarom ze er allemaal staan vandaag; er wordt vandaag een nieuwe Boeing 777 (dat vliegtuig dus) afgeleverd en dat blijkt altijd een hele happening zo'n eerste vlucht. De top van de top van de Chinese maatschappij is overgevlogen om deze eerste vlucht van de B-KQC naar de thuisbasis in Hong Kong mee te maken...

Later gaan we binnen wat eten en vermaken we ons in de souvenirwinkel tot Doug weer terug is. Ik denk dat Gub hier zijn spaarcentjes wel kwijt kan.

Na de tour is iedereen nog net op tijd om de take-off van de 777 te kunnen zien; toch wel even het kersje op de taart na zo'n rondleiding.

Op de terugweg rijden we net achter op de file, het is spitsuur. De Space Needle bekijken we dus maar van een afstand en we rijden door naar het hotel. De Skyway Inn a SEA-TAC. We eten voortreffelijk bij een plaatselijke grill waar niet alleen het eten heel erg goed is, maar waar ze ook nog eens heel erg lief voor de kindjes zijn. Op de hotelkamer proberen we het gewicht in de koffer en tassen wat te verdelen. We vliegen morgen met Alaska Air en mogen 25Kg per bagagestuk inchecken. Dat wordt nog spannend want we hebben hier geen weegschaal.