SEATTLE - SAN FRANCISCO

We worden zonder wekker wakker want we vliegen pas om 12 uur. In de lobby staat een eenvoudig ontbijt klaar, we eten wat en rijden naar het vliegveld om de auto in te leveren. Eenmaal op het vliegveld zien we vooral self-check-in balies en balies om je bagage te betalen. Er staan maar 3 full-service balies en die moeten we hebben want het inchecken op het internet is niet gelukt waardoor we nu allemaal verspreid zitten. Er staat een heel erg lange rij en veel mensen moeten hun bagage overpakken, omdat de koffers te zwaar zijn.

De autostoelen mogen gratis mee en de rest van de bagage die we in willen checken kost $20 per stuk. De koelbox die we eigenlijk mee willen nemen heeft nog geen $20 gekost en laten we dus maar achter. De grondstewardess vraagt wat er in zit en wanneer ik antwoord dat hij leeg is, vraagt ze of ze hem mee naar huis mag nemen; maar natuurlijk! Wanneer onze koffers 5 en 2 kilo te zwaar blijken te zijn doet ze net of ze het niet ziet en laat ze ze snel door rollen, mooi!

Het inchecken heeft veel tijd gekost waardoor we meteen door kunnen lopen om te boarden. Eerst proberen ze ons nog even naast elkaar te krijgen.

Wanneer een man in het vliegtuig naast Jada en mij met Douglas van stoel wil ruilen zitten we uiteindelijk toch nog allemaal in dezelfde rij. Boven 10.000mile hebben we internet en wappen we even een fotootje naar de opa's en oma's. De vlucht zou 2u10 duren maar op de een of andere manier landen we 1u45 later alweer. Een mooie meevaller. We halen snel de auto op, deze keer een zwarte Kia Sedona.

In San Francisco is het iets koeler, een graad of 22 maar we zien niet veel wolken. Voor SF is dit een hele goede temperatuur en zien we ook bijna iedereen met blote armen en benen. Dat was 2 jaar geleden wel anders; toen had iedereen ook wel blote benen maar droegen de meeste mensen een dikke capuchontrui waar groot ‘San Francisco'op stond.

We komen op tijd aan bij ons hotel ‘Park hotel' aan Sutter Street, echt ideaal gelegen om de hoek bij Union Square. We zitten midden i het centrum. In eerder email-contact hadden ze beloofd een rollerbed op de kamer te plaatsen, maar omdat ze er geen meer hadden hebben ze ons een gratis upgrade gegeven naar een kamer met twee tweepersoons bedden. We kijken uit op de winkelstraat.

We droppen onze bagage en vermengen ons met het winkelend publiek. Bij de Nike-store hebben ze helaas niet zoveel keus als de vorige keer en we beloven Jada dat er nog wel meer winkels komen. Wat een heerlijke stad is dit toch; alle mooie winkels, het is er schoner dan een gemiddelde stad, alles is gemakkelijk te vinden en er heerst nauwelijks hectiek.

We eten die avond bij Hana Zen; wederom een Japans restaurant waar we vanuit huis al gereserveerd hadden. Dit bleek een goede set want het zat bommetje vol en het eten was voortreffelijk! We lopen nog wat winkels in en uit waarna we op Union Square een groep dansers zien die dansen en zingen op het repertoire van Michael Jackson. Het lijkt wel een combinatie van ‘So you think you can dance' en ‘My name is...', erg gezellig! Jada kijkt naar meisjes die over het plein rennen omdat ze gevolgd worden door een bestuurbare auto. Je ziet aan haar dat ze graag mee wil doen. Ineens komt de auto in 1 rechte lijn hard haar kant op. Ze gilt hard en rent hard weg, de auto komt achter haar aan en ze heeft pret voor 10. We zien niet wie de auto bestuurt en dat schijnen meer mensen te hebben, tot we ineens een zwarte man opmerken die achter een balustrade staat. Hij ziet dat we hem gezien hebben en moet hard lachen. Hoe simpel kan plezier zijn!

Terug in ons hotel horen we het geluid van de stad en vallen we heerlijk in slaap met het geluid van een saxofonist die ‘Yesterday' van de Beatles speelt...

SAN FRANCISCO

Jaden maakt ons weer vroeg wakker. We halen hem uit zijn Deryan tentje en gaan nog even heerlijk met z'n allen snoozen in bed. Wat zijn deze momenten toch dierbaar!

Doug gaat later met de kindjes in bad en ik zet nog even het nieuwste verhaal op onze blog.

Nu gaat het gebeuren; vandaag wordt een winkeldag! (tijdens ons bezoek in 2010 hebben we alle toeristische dingen al bekeken en de Golden Gate Bridge zal wel niet veranderd zijn). San Francisco is hier echt een perfecte stad voor. Veel valt er niet te vertellen; we halen voor Jada een nieuw outfit bij de Zara en tikken wat Ralph Lauren sale op de kop bij Bloomingdales.

We lopen Mason Street af voor de Abercrombie & Fitch maar er is niets bijzonders te vinden.

Op de weg terug richting Union Square komt Jada een ballonnenclown tegen die haar een bloem geeft; zo trots is ze er op! Als we nog geen paar meter verder zijn knappen er al twee bloemblaadjes, zo zielig hoe ze kijkt. De clown heeft het ook opgemerkt en dirigeert ons terug te komen; hij maakt een nog grotere voor haar ... ooooh wat is ze blij.

We lunchen op z'n Amerikaans bij Tod's Steakhouse. Het klinkt niet zo, maar de eigenaar blijkt een chinees... of japanner.... Iemand met spleetogen in ieder geval! Achterin staat heet klein oud chinees omaatje de boel in de gaten te houden en Jada vindt het maar wat interessant. Ze loopt steeds iets dichter naar het vrouwtje toe. Wanneer ze er recht tegenover staat wijst ze naar het omaatje en schreeuwt naar de andere kant van de zaak, waar wij zitten, 'Papa! Mama! Kijk eens die mevrouw; zooooo skattig!'.

We hebben zo veel gegeten dat het weer tijd wordt om een stukje te lopen. Ons volgende project wordt de UGG-store. Het blijft lastig die kindermaten. Jada past de nieuwe Baily-Button en wil ze niet meer uit doen ... been there, done that!

Het leuke van San Francisco is dat de dure winkels afgewisseld worden door goedkopere winkels en de bekende ketens. We komen dus ook allerlei soorten mensen tegen en dat blijft natuurlijk altijd leuk; mensen kijken. We zijn dicht bij ons hotel en gaan even naar de kamer om de tassen te droppen en even een lange broek aan te doen zodat we nog even buiten kunnen blijven; na een uur of 5 daalt de temperatuur toch iets en hier in San Francisco waait het altijd!

Douglas heeft weer honger gekregen en we willen eigenlijk bij een minder toeristisch tentje eten. We slaan dus een straat in waarvan het lijkt alsof het hier gedaan is met alles, in de hoop hier iets tegen te komen. Op 184 O'Farrell Street hangen de mensen met de benen uit, het heet: King of Thai Noodle en er hangen verschillende gewonnen prijzen aan de wand. Als je ooit naar Sf gaat, moet je hier echt even wat eten; heerlijk! Jaden wordt helemaal gek; hij wil meer... en meer...en meer!!!

Via Macy's lopen we naar het hotel. Eeeeeeven bij de zonnebrillen kijken. Even kijken resulteert in 1 voor Douglas en 2 voor mij ;-) . Nu is het dan echt tijd om terug te gaan. Lekker tegen Jada aan kruipen, want ik heb haar beloofd dat mama vanavond bij haar in bed slaapt.