WHISTLER - VICTORIA

Heerlijk lang geslapen. Het is tijd om te ontbijten en ik heb een leuk plekje gevonden in het boekje over Whistler: Crepe Montagne. We lopen door een zonnig, nog verlaten stadje wanneer we terecht komen op het Olympisch plein. De Olympische ringen scheiden het ene gedeelte van het andere. Op een veldje staan wat vrouwen die net begonnen zijn aan hun pilates-workout.

Terwijl we wat foto's maken van Jada die in de ringen is geklommen fietsen veel mensen al op kleine crossfietsen richting de gondel. De skiafdalingen in de winter worden zomers gebruikt door de crossfietsers. Het stikt hier ook van de ski- en fietswinkels alsof het allemaal niets kost. Als je a-sportief bent heb je hier in Whistler niets te zoeken.

Bij de creperie eten we een paar pannenkoekjes en heeft Jaden alweer contact met de vrouwelijke bediening. Als hij in de gaten heeft dat ze deze keer niet al te lang kunnen blijven staan richt hij zijn pijlen op een klant, echt een ladies-man! Eerst brult hij een paar keer als een echte leeuw en als dit niet werkt zet hij hem weer op de gil-stand. Ja hoor, ze heeft hem gezien! Daar komt de overwinningslach!

Inmiddels is het half 10 en gaan de winkels weer open; gelijk heerst er weer een gezellige drukte.

We stoppen even bij een kinderspeelplaats waar ze zich allebei op de schommels vermaken; met hun gegil trekken ze de aandacht van alle omstanders. Hebben wij dan echt de enige twee gillers van de wereld? Haha. In ieder geval de gezelligste!!

Langzaam lopen we weer richting het hotel om uit te checken en stappen we in de auto onderweg naar de ferry van Horseshoebay naar Victoria op Vancouver Island. Voor het eerst begint het lichtjes te regenen; ik hoop niet dat dit een voorbode is voor de komende dagen. Tot nu toe hebben we al zoveel geluk gehad met het heerlijk warme zomerweer. De route heet de Sea-to-Sky-Highway, als dat geen goede naam is voor een weg......! Ondanks de regen slaan we even verderop af bij de Callaghan Valley Road. Op het allesamerika forum hadden ze me verteld dat je hier veel beren kon spotten. Tegen beter weten in (wie houdt er nou van regen?) rijden we toch even tot de parkeerplaats van Alexander Falls, maar helaas; geen beer te zien!

We vervolgende de Sea-to-Sky-Highway en laten Brandywine Falls en Shannon Falls ook even voor wat ze zijn. In de regen zal het ook hier niet fijn wandelen zijn. Bovendien slapen de kindjes alweer.

Laat ik eens even kijken op welke tijdstippen de ferry vertrekt.... Shoot! Dat had ik beter iets eerder kunnen doen: de eerstvolgende gaat om 12:50 en die daarna om 14:20. De navi geeft aan dat we om 12:45 zullen arriveren..... gassen!!!

We halen een kleine 5 minuten in en zien de boot al liggen, we nemen de afslag en nemen de rotonde een afslag te laat. De navi kan ons niet bijhouden... We keren snel en nemen de juiste afslag..... Ahhhhhhhh komen we aan bij de voetgangers-terminal!!! We volgen de borden en komen precies om 12:50 aan bij het ticket-hokje. Jemig wat een rij auto's zeg! Achteraf hadden we het zelfs met een Lambourghini niet gered; de ferry zal al lang vantevoren vol. We hadden de kaartjes ook kunnen reserveren maar dan moesten we de hele dag al op tijd reizen en daar hadden we geen zin in. We sluiten dus maar aan in de rij. Het regenen is intussen gestopt. We moeten anderhalf uur wachten en Doug moet als een dolle plassen: hij houdt het niet meer; hij pakt snel een lege waterfles. Jada staat met volle verbazing en met grote ogen te kijken wat er gebeurt. Ze snapt er echt niets van haha. Doug vertelt haar dat zo appelsap gemaakt wordt: ze draait zich om, kijkt me aan en verzekert ons dat ze noooooit meer appelsap hoeft! ....

Ruim een uur later komt er beweging in en mogen we naar de boot rijden, blijkt dat de toiletten nog een 10 meter verderop waren hahaha, ik heb buikpijn van het lachen; Doug heeft zo'n hekel aan alles dat ook maar een beetje vies is.

De ferry duurt 1u35 en is best leuk. Iedereen gaat de auto uit en loopt naar boven naar het dek; daar is een White Spot voor diegene die echt niet even zonder een hamburger kunnen en een speelplek voor de kinderen. De tijd gaat snel voorbij.

Het is al half 5 wanneer we onderweg zijn naar Victoria. We moeten nog anderhalf uur rijden en op de een of andere manier is iedereen na een goede en lange nacht erg moe.

We slapen vannacht en morgen bij Paul's Motor Inn, een typisch Amerikaans/Canadees motel. We eten snel wat in het eigen restaurant en gaan vroeg naar bed.

VICTORIA

We zijn onderweg naar de Dutch Bakery voor het ontbijt. Deze tip stond in de Lonely Planet; het is een bakker die 3 generaties terug naar Canada kwam en een kleine bakkerij/diner opende, inmiddels uitgegroeid tot een lokaal bekend bedrijf waar vooral de lokale bevolking hun dag start. Een kijkje waard toch! En zo chauvinistisch als we zijn is het toch altijd heerlijk om een Hollandse touch in je vakantie te hebben.

We zien een grote roze lichtbak en kijken eerst door de ramen; het ziet er niet bijzonder uit en we zien al helemaal geen eetgedeelte. Ach, dan halen we hier alleen even een broodje op de hand, we zijn niet voor niets helemaal omgelopen. Wanneer we binnen lopen zien we waarom het in de Lonely Planet staat: de voorkant bestaat inderdaad uit een bakkerswinkel met speculaasjes, bokkenpootjes, stroopwafels, krakelingen ... en dat allemaal voor €0.50 per stuk!! Ze hebben zelfs krentenbollen. Echt Nederlands dus, maar het leuke is dat er achter de winkel een typische Diner is waar je je in de jaren '50 waant. Er komt nog net geen meisje met een kort rokje en rolschaatsen aan de tafel.

Ze hebben ook een ‘Uitsmijter' op de kaart staan! Stom toch eigenlijk hè, dat dit ineens zo bijzonder is wanneer je ver van huis bent...

We nemen wat koekjes mee voor onderweg en lopen een beetje rond in de haven; echt iets van een planning heb ik hier niet. Het wordt echt een chill-dagje en we gaan lekker in het gras voor het Parlementsgebouw liggen. Even he-le-maal niets, beetje rennen, beetje spelen, beetje liggen en genieten van een graad of 25. Victoria is echt net een Engels stadje, op elke hoek vind je wel een echte Engelse pub (alhoewel de Engelsen zelf het maar replica vinden) of kun je Fish & Chips kopen. Echt een leuk stadje om door de winkelstraten te slenteren. De meeste mensen komen hier voor een walvistocht maar dat vinden wij niets aan.

Elke dag opnieuw horen we dat we zoveel geluk hebben met het weer; dat ze veel regen hebben gehad en veel belachelijk hete dagen, maar ook dat het weer voor de dagen erna er niet veelbelovend uitziet, maar dan zijn wij alweer weg!

Morgen nemen we de ferry terug naar het vaste land. We vertikken het om een ee wekker te zetten en zien wel hoe laat we wakker worden. Niets geen gehaast en een voordeel wanneer de geen reservering maakt.