Banff N.P. - YOHO N.P. - Icefields Parkway - Jasper N.P.

Vandaag gaan we naar onze tweede bestemming: Jasper National Park. We skippen het ontbijt omdat dat pas om 8 uur klaar staat en halen koffie en broodjes bij Wild Flour Artisan Bakery Cafe (211 Bear st) echt de lekkerste scones en brownies ever!

Om 8:15 zijn we onderweg naar YOHO National Park. In het plaatsje Field halen we bij het Visitor Centre een kaart waar de hoogtepunten op staan. Onderweg naar Emerald Lake komen we voorbij Natural Bridge. Het is maar een paar meter van de parkeerplaats dus Jaden kan lekker blijven slapen in de auto. Het is nog lekker vroeg en we zijn helemaal alleen. Hierdoor is het watergeweld nog indrukwekkender.

We vervolgen onze weg en komen aan bij Emerald Lake die zijn naam uiteraard dankt aan de prachtige kleur. Het is nagenoeg windstil en de bergen met talloze naaldbomen schitteren in het prachtig groenblauwe water. Veel mensen slaan YOHO over omdat het iets van de route af ligt; wij zijn blij dat we hier toch tijd voor gemaakt hebben. Zeker omdat het zo heerlijk rustig is zonder al die bussen Japanners.

We rijden terug naar de Highway en nemen nog even een kijkje bij Takkakaw Falls. Het is een kleine vlakke wandeling vanaf de parkeerplaats naar de waterval. Jada vindt het fantastisch en vraagt ons de oren van het hoofd over het hoe en wat van de waterval; zo leuk om haar een antwoord te geven op al die vragen.....

Dan komen we vanaf Lake Louise op de Icefields Parkway die ons helemaal tot aan Jasper brengt. Het schijnt een van de mooiste wegen te zijn. Via het ‘Alles Amerika Forum' heb ik het lijstje met beste stops op deze weg van Ferry gekopieerd. In volgorde van Banff naar Jasper:

• (bij het kopen van de ParkPass krijg je ook een magazine waar alle punten opstaan inclusief de afstanden)

Crowfoot Mountain en Glacier vieuwpoint * Bow Lake met uitzicht op Bow Glacier en Bow Falls * Peyto Lake zie je vanaf de stop op Bow Pass op 2.069 m (het hoogste punt van de weg) * Mistaya Lake * Watefowl Lake * Mistaya Canyon; een pad loopt slingerend langs de kloof * The Crossing hier kun je eten en tanken * The Weeping Wall * The Big Bend * Cirrus Mountain vieuwpoint met een prachtig uitzicht op de Icefields Parkway * Bridal Veil Falls * Parker Ridge (4km heen en weer 272 m stijgen) * Columbia Icefield, Athabasca Glacier en het Icefield Centre; hier kun je een tochtje per Snocoach boeken die je op de gletsjer brengt (was ons te toeristisch) * Tangle Falls * Sunwapte Falls * Athabasca Falls * HorseShoeLake; hier springt de jeugd van Jasper van de kliffen het prachtige diepblauwe meer in (helaas door de vele regen een maand geleden onbegaanbaar voor ons met de kleintjes * Valley of the Five Lakes

Het blijkt inderdaad een prachtige route met om elke bocht weer een ander verrassend uitzicht. Dit moet je echt gezien hebben!

We willen graag naar HorseShoeLake; moet voor Jada leuk zijn om al die jongens van de klif af te zien springen. Gaat oom Cliff springen papa? Haha... maar helaas moeten we dan eerst door het stilstaande water lopen dat tot onze taille staat door de hevige regenval van vorige maanden. Dat doen we dus maar niet; stilstaand water bij meer dan 30 graden? ....muggenbulten genoeg, daar hoeven geen bloedzuigers bij!

We rijden dus maar door naar Jasper. Het is inmiddels al bijna 5 uur en we rijden eerst naar het centrum om wat te eten. Het centrum van Jasper is bij lange na niet zo gezellig als dat van Banff. We eten bij de Japanner Sayuri aan de hoofdstraat. Mijn Lonely Planet blijkt uit 2008 te zijn en de Japanner is inmiddels van naam, en misschien ook wel van eigenaar, veranderd. Desalniettemin is het eten prima al kan ook hij natuurlijk niet op tegen onze favoriet TAO. Bij Jada's kindermenu hoort ook een ijsje, echt niet normaal hoe groot; er is er maar 1 die dat niet zo erg vindt!

2 km verderop overnachten we de komende 2 nachten bij Pine Bungalows. Kleine houten blokhutten die midden in een bos langs de Athabasca River staan. Deze vond ik op het internet onder bijzondere locaties. Ik vind het een beetje vergane glorie voor teveel geld, maar goed ik moet zeggen dat het wel heel leuk is om telkens weer een ander soort accommodatie te hebben. Jada vindt het heel spannend en denkt dat Hans & Grietje misschien ook nog komen. Het huisje is netjes en schoon en er is een bad; je begrijpt wel dat hier alles nat gespetterd wordt door de twee partners in crime!

20 augustus 2012 Jasper N.P.

We hebben heerlijk geslapen en halen een ontbijtje bij Bear's Paw Bakery die om 6 uur al open is. Wat hebben ze hier een heerlijke dingen zeg, geen wonder dat deze tot in de verste verte bekend is. Doug neemt een Sticky Cinnamon Roll en ik een heerlijke Cranberry and Raspberry Scone. Jada heeft ook geluk want ze hebben hier ook een chocoladecroissant!

Vandaag beginnen we met de Valley of the Five Lakes hike. Volgens Ferry een makkelijke wandeling van een uurtje, dat is wel even lekker voor de benen.

Eerst even insmeren en ons onderdompelen in DEET, onze beste vriend de afgelopen dagen.

Eerst eens even de route bekijken op het bord. We kunnen gelijk langs de meren maar dan is het een lang ‘saaier' stuk terug. We doen de route dus maar andersom. We lopen het bos diep in; omdat het nog redelijk vroeg is zien of horen we ook hier niemand om ons heen. Iets in mij is toch een beetje benauwd dat we straks ineens oog in oog staan met een Grizzly Bear....

Ons tempo blijkt toch niet zo hoog en we worden ingehaald door een ander stelletje. Dat zelfde stelletje komt ons een kwartier later weer tegemoet lopen en we vragen of het pad niet verder gaat. Ze zijn nergens een ‘sign'tegen gekomen en durven niet verder het bos in te lopen aangezien het ook redelijk omhoog gaat nu. Doug en ik kijken elkaar aan en vinden onszelf stoer genoeg om gewoon door te wandelen; we hebben toch op het kaartje gekeken....

We lopen ... en lopen ... en lopen ... inmiddels zijn we anderhalf uur onderweg; hebben we dan toch de afslag gemist? We blijven even stil staan en luisteren of we iemand horen, helaas!

Het moet wel deze kant op zijn, we hebben echt niets gezien en terug lopen gaat ook niet; we dalen net een heel stuk en dat zou betekenen dat we het hele stuk terug omhoog moeten en daar hebben we echt geen zin in. Doug loopt inmiddels met Jaden op de rug en Jada op de nek. Hey! Stil eens! Volgens mij hoor ik iemand! Yessss, daar komen andere mensen aan, misschien dat zij een wandelkaart bij zich hebben. Ze hebben een grote Nomi bij zich en Jada is helemaal blij. Niet minder belangrijk is dat ze ons verzekeren dat we de goede kant op lopen, pff gelukkig maar. Even later komt dan de lang verwachte afslag; oooooohhh wat zijn we bij met dat bordje; jemig zeg, we maken wat mee met z'n allen, we hebben de grootste lol! Jada moet zelf weer even een stukje lopen want ik kan haar echt even niet meer tillen. Ik vond het niet nodig om de andere drager ook mee te nemen, oeps! en heb Doug maar even afgelost door haar te dragen. Douglas belooft haar dat ze straksweer even opzijn nek mag. Ze vindt er niets meeraan 'ik vind het nu saai hoor, echt saai' zegt ze,en ik verzin van alles om het weer leuk te maken voor haar; we lopen net als papa op de KMA in de mars zeg ik: 1..2..3..4..zon-ne-tje kom maar hier! en we zingen Nossa Nossa, MammaSe MammaSa, Oh I follow... dat laadde haar weer even op en voor ze het wist klom ze weer over grote stenen heen. Inmiddels hadden we de meertjes al lang bereikt maar die vielen in het niet bij het gezellige zingen. Na een wandeling van een uur of drie kwamen we weer aan op de parkeerplaats en hadden we 9km! gelopen. Ik snapte er niets van; de wandeling zou makkelijk zijn en maar een klein uurtje in beslag nemen. Toch maar even weer op het bord kijken... Hij heeft vast de verkorte route tussen de meertjes door bedoeld, hmmmm toch iets beter kijken de volgende keer. Het verneukeratieve is gewoon dat je de hoogteniveaus niet ziet op zo'n kaartje en het lijkt alsof het allemaal net zo plat is als een pannenkoek. Of is het tegenwoordig weer pannekoek? Ach, who cares?.....

Het is alweer half 1 en de temperatuur is weer tot 30 graden gestegen. We hebben Jada beloofd dat we lekker gaan zwemmen in Lake Agnes.Onderweg vallen ze allebei in slaap in de auto en we hoeven maar 10 minuutjes te rijden. We rijden dus maar even door naar Medicine Lake en Maligne Lake zodat ze even kunnen bijtanken. Onderweg pikken we een hiker-stelletje op dat hun 4-daagse!! Hike bij Maligne Lake begint en de auto bij hun eindpunt achterlaat. Vlak voor we er zijn wordt Jada wakker en kijkt verschrikt om. Ze vraagt of zegt niets en blijft strak vooruit kijken.

Bij Maligne Lake hebben ze een heerlijk terras waar we in het zonnetje een hamburger van de grill eten, wat genieten zeg!

Nu alles wakker is en we lekker hebben gegeten is het tijd om te zwemmen en lekker uit te buiken. We rijden terug naar Lake Agnes waar nog een paar mensen meer zijn. Er is een houten steiger die langzaam afloopt het water in. Even lekker uitrusten hier.

Deze avond hebben we geen zin om ergens te eten en nemen we KFC en PIZZA HUT mee naar ons huisje. Buiten stikt het van de muggen dus we eten binnen. We leggen de bedsprei omgekeerd op de vloer en gaan gezellig picknicken. Inmiddels is het buiten wat gaan regenen en dat maakt het eigenlijk alleen nog maar gezelliger. We genieten van ons gezinnetje! Doug gooit er even een was in, ik doe de kindjes in bad en ze vallen binnen een kwartier als een blok in slaap. Ik ga nog even een verhaaltje typen als Douglas inmiddels ook al in een diepe slaap ligt.